Στον απέραντο κόσμο των πολυμερών,PVC (πολυβινυλοχλωρίδιο)και το πλαστικό συχνά αναφέρονται εναλλακτικά, οδηγώντας στην εσφαλμένη αντίληψη ότι είναι πανομοιότυπα. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ότι ενώ και τα δύο είναι πολυμερή, διαθέτουν ξεχωριστές ιδιότητες, εφαρμογές και χαρακτηριστικά. Αυτό το άρθρο στοχεύει να διευκρινίσει τις διαφορές μεταξύ PVC και πλαστικού, υπογραμμίζοντας τα μοναδικά χαρακτηριστικά και χρήσεις τους.
Το PVC ή το πολυβινυλοχλωρίδιο, είναι ένας ειδικός τύπος πλαστικού από τον πολυμερισμό μονομερών χλωριδίου βινυλίου. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει τη χρήση εκκινητών όπως τα υπεροξείδια ή τις ενώσεις Azo υπό την επίδραση θερμότητας ή φωτός για να σχηματίσουν μια αλυσίδα πολυμερούς. Το PVC χαρακτηρίζεται από την λευκή εμφάνισή του με σκόνη με σχετικά χαμηλή πυκνότητα (περίπου 1,4 g/cm3) και θερμοκρασία μεταβατικής γυάλινης μεταγωγής που κυμαίνεται από 77-90 ° C. Είναι γνωστό για την κακή σταθερότητά του να ζεσταίνεται και να φωτίζει, απαιτώντας συχνά την προσθήκη σταθεροποιητών να ενισχύσει την ανθεκτικότητά του.
Από την άλλη πλευρά, το πλαστικό είναι ένας ευρύτερος όρος που αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα συνθετικών ή ημι-συνθετικών υλικών από πολυμερή. Τα πλαστικά τυπικά αποτελούνται από ρητίνη, η οποία είναι το κύριο πολυμερές, μαζί με διάφορα πρόσθετα όπως πληρωτικά, πλαστικοποιητές, σταθεροποιητές, λιπαντικά και χρωστικές. Οι ιδιότητες των πλαστικών μπορεί να ποικίλουν ευρέως ανάλογα με τον τύπο της ρητίνης και των προσθέτων που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα, μερικά πλαστικά όπως το πολυαιθυλενίου (PE) είναι εξαιρετικά όλκιμα και μπορούν να τεντωθούν σε καλώδια, ενώ άλλα όπως το πολυπροπυλένιο (PP) είναι γνωστές για την ακαμψία και τη χημική τους αντίσταση.
Η PVC παρουσιάζει μια σειρά φυσικών ιδιοτήτων ανάλογα με τη διατύπωσή της. Το μαλακό PVC, το οποίο περιέχει υψηλότερη συγκέντρωση πλαστικοποιητών, είναι ευέλικτη και έχει χαμηλότερη σκληρότητα, που συνήθως μετράται στην κλίμακα της ακτής Α (50-90). Το σκληρό PVC, από την άλλη πλευρά, περιέχει λιγότερους πλαστικοποιητές και είναι άκαμπτο, με σκληρότητα που μετράται στην κλίμακα Shore D (60-85). Το σκληρό PVC έχει υψηλότερη πυκνότητα (1,35-1,45 g/cm³) και καλύτερες μηχανικές ιδιότητες, όπως η αντοχή εφελκυσμού (40-60 MPa) και η αντίσταση στην κρούση.
Τα πλαστικά, γενικά, έχουν ένα ευρύ φάσμα φυσικών ιδιοτήτων. Ορισμένα πλαστικά είναι άκαμπτα και ισχυρά, όπως το νάιλον ή ο πολυεστέρας, ενώ άλλα είναι ευέλικτα και ελαστομερή, όπως η σιλικόνη ή η πολυουρεθάνη. Οι φυσικές ιδιότητες των πλαστικών είναι προσαρμοσμένες για να ανταποκριθούν σε συγκεκριμένες απαιτήσεις εφαρμογής μέσω της επιλογής ρητίνης και πρόσθετων.
Ο μοναδικός συνδυασμός ιδιοτήτων της PVC το καθιστά ιδανικό για μια ποικιλία εφαρμογών. Χρησιμοποιείται ευρέως στον κλάδο των κατασκευών για παράθυρα, πόρτες, σωλήνες και δάπεδο λόγω της ανθεκτικότητας, της αντίστασης και του καιρού και της αποτελεσματικότητας κόστους. Το PVC χρησιμοποιείται επίσης σε ηλεκτρικά καλώδια, σήμανση και καταναλωτικά αγαθά όπως πιστωτικές κάρτες και CD. Η ευελιξία του PVC επιτρέπει την επεξεργασία σε διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένων φύλλων, σωλήνων, προφίλ και ταινιών.
Τα πλαστικά, λόγω του ευρέος φάσματος των ιδιοτήτων τους, έχουν ένα ακόμη ευρύτερο φάσμα εφαρμογών. Χρησιμοποιούνται σε συσκευασίες, εξαρτήματα αυτοκινήτων, ηλεκτρονικά, ιατρικά προϊόντα και αμέτρητες άλλες βιομηχανίες. Ορισμένα πλαστικά, όπως το τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (PET), χρησιμοποιούνται σε μπουκάλια και δοχεία τροφίμων, ενώ άλλα, όπως το πολυοξυμεθυλένιο (POM), χρησιμοποιούνται σε τμήματα μηχανημάτων ακριβείας λόγω της υψηλής δυσκαμψίας τους και της αντίστασης φθοράς.
Συνοπτικά, ενώPVCΚαι τα πλαστικά είναι και τα δύο πολυμερή, διαφέρουν σημαντικά στη χημική τους σύνθεση, τις φυσικές ιδιότητες, τις εφαρμογές και τις περιβαλλοντικές εκτιμήσεις. Το PVC είναι ένας συγκεκριμένος τύπος πλαστικού με μοναδικές ιδιότητες που το καθιστούν ιδανικό για εφαρμογές κατασκευής, ηλεκτρικών και καταναλωτικών αγαθών. Τα πλαστικά, από την άλλη πλευρά, είναι μια ευρύτερη κατηγορία με ένα ευρύ φάσμα ιδιοτήτων και εφαρμογών. Η κατανόηση αυτών των διαφορών είναι ζωτικής σημασίας για την επιλογή του σωστού υλικού για συγκεκριμένες εφαρμογές και την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων που συνδέονται με τη χρήση πολυμερούς.
